De nieuwe Wendy wint een Indie Award

Laat een reactie achter / Nieuws / Door Jami Leigh

Dit nieuws had ik véél eerder moeten delen hier, maar onder het mom van ‘beter laat dan nooit…’:

De nieuwe Wendy is bekroond met de Indie Awards voor ‘meest verrassende plottwist’!

Degenen die me op instagram volgen, zijn natuurlijk allang op de hoogte van dit nieuwtje. (Op de een of andere manier was instagram tot nu toe laagdrempeliger voor me dan mijn eigen blog/nieuwsbrief). Ja, je leest het goed. Was. Want als het op social media aankomt, heb ik sinds kort wat beslissingen genomen. Maar daarover wil ik binnenkort meer delen in een andere blogpost 😉

Debuut wint meteen een award!?

Ik zal je niet vervelen met een lang verhaal over hoe blij ik ben met deze award (dit kun je op de foto hieronder wel zien), maar het doet me wel ontzettend goed! Afgelopen jaar (of misschien wel de afgelopen paar jaar) ging met ups- en downs, en ik weet dat ik daar niet de enige in ben.

Het was een heel proces om mijn eerste boek te schrijven en zelf uit te geven. (En ik beken dat het schrijven van deel 2 niet per se makkelijker was.) Dus om meteen met mijn allereerste boek een award te winnen, geeft me weer een motivatie boost om meerdere boeken te schrijven en uit te (laten) geven!

Het vervolg?

Op dit moment ligt het manuscript van het vervolg hierop, De verloren Wendy, bij de proeflezers!

Mocht je op de hoogte gehouden worden van de release van dit boek? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief, of volg me op social media.

In de bibliotheek!

Laat een reactie achter / Nieuws / Door Jami Leigh

Hoi hoi,

Even wat leuk nieuws! Het heeft even geduurt (doordat Biblion is overgestapt naar AI technologie en ze wat opstartproblemen hadden), maar De nieuwe Wendy is nu dan toch echt te leen in de Bibliotheken!!!

(Ja, dit nieuwtje verdient een lekker professionele drie uitroeptekens. Ik heb mezelf nét tegen weten te houden om dit bericht niet in CAPS te typen.)

Ik heb geen bericht gekregen van het hele proces van Biblion, dus nadat ik de boeken heb opgestuurd (eind februari!) heb ik de website van de bieb goed in de gaten gehouden. Laatst stond mijn boek al in hun database op ‘in bestelling’ zag ik, en inmiddels kan ik zien dat ze in de bibliotheken liggen. Ik was graag naar mijn eigen bibliotheek gerend voor een leuke selfie met mijn boek, maar… ze zijn al uitgeleend! (Haha, ik mag niet klagen.) Daarom heb ik even mijn photoshop skills uit de kast getrokken voor toch een mooi plaatje.

Mijn bibliotheek heeft De nieuwe Wendy nog niet 🙁

Als het goed is heeft niet élke bibliotheek mijn boek in bezit, alleen degenen die een order hebben geplaatst. Is dat bij jouw bieb het geval? Stuur dan een verzoek in om mijn boek op te nemen in hun collectie. Daar help je zowel mij als andere lezers weer mee, en natuurlijk ook jezelf. Dus… win win win.

Heb jij De nieuwe Wendy in de bibliotheek gespot? Maak dan gerust een foto en stuur hem naar me toe! Dat zou ik super leuk vinden.

Extra tip: als je een Kobo plus abonnement hebt, kun je het e-book ook gratis lezen.

Jami zonder een e

Laat een reactie achter / Nieuws, Verhalen / Door Jami Leigh

Eerlijkheid moet zowel mijn beste als mijn slechtste eigenschap zijn. Ik zou een masker op kunnen zetten en nu vertellen hoe trots ik ben dat ik met mijn six-word-story in een tijdschrift sta en het feit negeren dat ze mijn naam verkeerd hebben gespeld, ondanks dat ik hun er nog héél nadrukkelijk op heb gewezen en het voor een redacteur toch geen hogere wiskunde hoeft te zijn om eventjes te kijken hoe mijn naam wordt geschreven — het staat op mijn website, mijn boeken, toen ik mijn verhaal inzond en anders nog wel te kopiëren uit mijn mail — máár… ik kan geen masker opzetten. Het is ook geen haat-artikel en ik wil niemand belachelijk maken, behalve misschien mezelf; daarom noem ik de naam van het tijdschrift/de uitgever/redactie ook niet 🙂

Ik vind het gewoon stom.

En ik vind het stom dat ik het zo stom vind. Want terwijl ik me druk zit te maken om de zóveelste die niet weet hoe hij/zij mijn naam moet spellen terwijl het letterlijk van het scherm is af te lezen, gebeurt er van alles in het leven van de mensen om me heen. Dingen waar ik pas écht boos/verdrietig/teleurgesteld om kan zijn, en zij zich terecht ook zorgen om maken. Misschien dat ik daarom zo struikel over de kleine dingetjes, afleiding voor de échte problemen. Lekker focussen op de — zoals Jochem Meijer dat zo mooi kan zingen — irritatiefactortjes.

Nou ja, het maakt eigenlijk ook niet uit. Het voelt nu wel een beetje als een slechte parodie op de titel Anne met een E trouwens. Maar dan… Jami ZONDER een E.

Andere stories

Genoeg geklaagd! Sorry mensen dat jullie dat even moesten lezen van mij. Ik vind het leuk om mijn andere six-word-stories met jullie te delen, dus dat ga ik doen 🙂 Degenen die ik schuin heb gedruk vond ik persoonlijk het meest geslaagd, maar ik ben benieuwd wat jullie vinden.

1. Mijn brein speelde spelletjes met me.

2. Je voelt er niets van… Grapje.

3. “Kun jij op mijn man passen?”

4. Het doet geen pijn. Tussen aanhalingstekens.

5. Het zwaard past in de rots.

6. En toen viel het licht uit.

7. Triest. Nu is het een halvedagsvliegje.

8. De Lamborghini? Spoorloos verdwenen. Jij ook.

9. Slechts seconden. Het bad kleurde rood.

10. Ze leefden nog kort, maar gelukkig.

Welke vind jij het leukst?

De zwarte zeemeermin

Laat een reactie achter / Alles en niets / Door Jami Leigh

Grote kans dat je nu inmiddels wel de Disney heisa over Halle Bailey hebt meegekregen wat De kleine zeemeermin remake betreft. Ariël was wit, dus mensen willen een witte zeemeermin zien in de remake. Oké. Deze blog gaat niet verder op deze discussie in. Simpelweg, omdat ik het helemaal prima vind dat ze Halle Bailey hebben gecast als de kleine zeemeermin, maar ik het ook prima had gevonden als het iemand anders was geweest – zwart, wit of een ander kleurtje, ik accepteer iedereen.

Waar ik het wél mee eens ben is dat een zwarte zeemeermin haar eigen verhaal verdient. In De nieuwe Wendy komt ook een zeemeermin voor; Morysa. Vanaf het begin dat ik Morysa omschreef, had ze altijd al een diepe, chocolade kleurige huid, violette ogen en staart, en onnatuurlijk rood haar dat ook wel eens wordt vergeleken met de kleur van aardbeien. Oftewel, “mijn” zeemeermin, Morysa, is een personage van kleur. Daar heb ik niet eens heel diep over nagedacht, ze was gewoon tijdens het schrijfproces zo ontstaan. Ze heeft een pittig karakter, laat anderen niet gauw toe in haar leven en vindt het heerlijk om Sula (1 van de hoofdpersonages) te plagen en stelt zich als zogenaamde liefdesrivaal op als het om kapitein Ax gaat, die ze trouw overal heen volgt.

In zowel De nieuwe Wendy als De verloren Wendy, speelt ze een bijrol, maar in mijn achterhoofd krijgt Morysa (ooit) haar eigen verhaal. Haar eigen little mermaid retelling. Wat mij betreft zie ik helemaal geen kleur – en dat is niet omdat ik kleurenblind ben, au contraire. Ik vind gewoon niet dat een huidskleur heel belangrijk is om op te letten. Ik vind de persoon erachter veel belangrijker! Dus nogmaals: het is geen onverschilligheid, dit is ook niet beledigend bedoeld en ik hoop dat het ook niet zo wordt opgevat. Dat we allemaal verschillend zijn qua uiterlijk, persoonlijkheden en interesses, maakt de wereld juist interessant en kleurrijk 💙

En o ja, ik ga de Disney remake hoe dan ook zien 😋

P.S. De art die ik gebruik hebt is gemaakt door Sonia Matas en alle credits gaan daarheen. Ik heb de afbeelding simpelweg bewerkt in photoshop om te illustreren hoe ik Morysa voor me zie.

Soulsearching: begin van mijn schrijfreis

Laat een reactie achter / Alles en niets, Boek schrijven / Door Jami Leigh

Vandaag heb ik een beetje aan soulsearching gedaan. Ik weet dat ik al een lange tijd de droom heb om een boek te schrijven, en dat ik het in mijn tienertijd al heerlijk vond om verhalen te bedenken en te schrijven, máár… sinds wanneer precies?

toch niet vanaf mijn dertiende?

Terwijl ik bezig ben met een nieuw platform op te zetten (SchrijfAmbitie, waar ik schrijfcursussen, coaching en manuscript beoordeling wil aanbieden) en daarvoor webteksten moet bedenken, begon ik me ineens af te vragen: wanneer is mijn schrijfdroom eigenlijk gestart? Hoe ben ik geworden wie ik nu ben (op dit gebied dan) en waardoor ontstond die droom? In mijn biografie (of dat nou op mijn website is of op andere plekken) zet ik altijd neer dat mijn droom om te schrijven ontstond op mijn dertiende. En daar was ik tot nu toe ook heilig van overtuigd. Hooguit veertien, toch? Maar nu ik oude documenten en schriften erbij heb gepakt… Wijst alles erop dat mijn droom ‘pas’ ontstond toen ik vijftien was, in 2010.

Oeps. Heb ik nu dus gewoon per ongeluk gelogen al die tijd? Voor mijn gevoel loop ik namelijk dus al veel langer met het idee van een schrijver worden rond. Hoog tijd om dat stukje op mijn ‘over Jami’ pagina maar eens aan te passen dan…

leuk gevonden! (kan wel door de grond zakken)

Oké, tijdens mijn zogenaamde soulsearching heb ik wel leuke (en voor mij persoonlijk; belangrijke) dingen terug gevonden. Dingen als… inspiratie momentjes die ik heb neergepend. Tekeningen. Verhalen. Ideeën.

Ik had een thriller auteur kunnen zijn.

Al is het enigszins schaamtelijk om terug te lezen, ik wil toch wel graag wat ik gevonden heb met jullie delen. Tijdens mijn zoektocht kwam ik er ook achter dat mijn verhalen en ideeën van nature helemaal niet zo sprookjesachtig en Fantasy-like waren. En dat wist ik eigenlijk nog wél, want slechts een paar jaar geleden schreef ik uiteindelijk een (verschrikkelijke) eerste versie van mijn verhaal af dat ik al sinds mijn vijftiende (blijkbaar) bij me draag.

Een verhaal die destijds de titel kreeg “Murder to Survive”, en later was gewijzigd naar “E.A.S. – Far from home” (ja allemaal Engelse titels, bekt gewoon lekkerder). Wat in het kort erop neerkwam dat Jillian (16) in een dystopische wereld wordt ontvoerd (door omstandigheden uiteraard) en zo een geheime organisatie binnenrolt. Ik wilde er ook een romance in verwerken tussen Jillian en haar ontvoerder (Stockholm Syndrome), waarvan ik nu weet dat dit onder het dark romance genre zou vallen haha. Maar in de basis zou het een thriller worden. Ja, dat klopt. Ik had een thriller auteur kunnen zijn. (En dat kan natuurlijk altijd nog.)

Mijn eerste verhaal idee kwam door een droom (die ik heb opgeschreven, omdat jongere-ikke ervan overtuigd was dat oudere-ikke dat wel handig zou vinden — en ze had gelijk!). Vanaf dat moment heb ik mezelf altijd voorgenomen om ELK IDEE op te schrijven ergens. Hetzij digitaal of op een kladpapiertje. Maar genoeg gepraat… dit was het idee (en bijbehorende, fantastische tekeningen):

Even over trigger warnings…

Laat een reactie achter / Nieuws, Uitgeven in eigen beheer / Door Jami Leigh

Even over trigger warnings...

Lieve lezer,

Het zat eraan te komen; mijn eerste negatieve recensie over De nieuwe Wendy.
Nou ja, negatief… niet helemaal. Aan mijn schrijfkunsten lag het in ieder geval niet. Sterker nog, blijkbaar heb ik de emoties toch zo heftig weten neer te zetten, dat ik sommige lezers heb weten te overrompelen. Het probeem? Geen trigger warning. De woorden van de recensent hebben me niet losgelaten, vandaar dit blogartikel.

Wel of niet?

Waarom de reactie van de recensent me zo heeft geraakt, was mede omdat ik van te voren ontzettend hard heb nagedacht of ik wel of niet een trigger warning in mijn boek zou vermelden. Mijn proeflezers weten ook heel goed dat ik me hier mee bezig heb gehouden. Want, hoewel ik geen expliciete scènes schrijf en respectvol met dergelijke onderwerpen om wil gaan, behandel ik inderdaad een paar zware thema’s in De nieuwe Wendy. Mede daarom heb ik dit boek ook gecategoriseerd als YA (15+) en geen kinder-sprookjesboek. De reden waarom ik zware thema’s erin heb verwerkt, was ook heel persoonlijk. Write what you know, know what you write, is een bekend principe in de schrijverswereld die ik in dit geval bewust heb toegepast. Ik hoop dat jonge lezers zich in de personages kunnen vinden, en de onderliggende boodschap (onbewust) oppikken: praten over (verschrikkelijke) dingen die je hebt meegemaakt helpt, en is geen taboe!

Destijds heb ik al mijn proeflezers dan ook dezelfde vraag gesteld: is een trigger warning nodig? Er ontstond lichte twijfel hierover, maar iedereen kwam tot de conclusie dat het niet nodig was. Omdat ik mijn (toekomstige) lezers niet onnodig wilde laten afschrikken, heb ik (ook vanuit marketing-overwegingen) besloten om het dus niet te doen. En dan opeens lees je dat je iemand hebt overrompeld … wat ik júíst wilde voorkomen!

Voorkomen beter dan genezen

Er kunnen hele discussies ontstaan over wanneer een trigger warning wel of niet gewenst is, maar de bedoeling van dit artikel is niet om een discussie te starten. Ook is het geen haat-reactie op de recensent. In tegendeel, we hebben een fijn gesprek hierover gehad. En ik gaf daarin ook aan dat ik het knap vond dat ze deze eerlijke recensie heeft geschreven en durven te delen, want ik weet heel goed hoeveel moed je daarvoor nodig hebt. De waarheid is hard, maar ik waardeer het des te meer. Het is nooit mijn bedoeling geweest (en ik denk dat geen enkele auteur dit opzettelijk doet!) om iemand te kwetsen. Maar had ik dit niet beter kunnen voorkomen?

Ik heb besloten!

Het is een dunne lijn waarover je balanceert als auteur/uitgever om te bepalen of je een trigger warning neerzet of niet. Het kan serieus verkopen in de weg zitten, lezers belemmeren je verhaal te lezen terwijl ze achteraf denken ‘ach, was dit het?’, en tegelijkertijd wil je rekening houden met anderen. Wat is goed? Wat is fout? Ik denk oprecht dat daar geen antwoord op is. Maar of ik (en anderen) het nou nodig vind(en) of niet… Naar aanleiding van deze recensie heb ik een speciale pagina gemaakt waar ik voor De nieuwe Wendy (en al mijn toekomstige boeken) alle trigger warnings die ik kan bedenken zal neerzetten. Deze beslissing heb ik genomen uit liefde voor mijn lezers en medemens.

Ik hoop hiermee te voorkomen dat iemand wordt overrompeld en bied sowieso mijn excuses aan voor degenen bij wie dat misschien is gebeurd. Voel je altijd vrij om contact met me op te nemen.

Veel liefs,

Jami Leigh

Foto in de header door Priscilla Du Preez on Unsplash

Blogtour & Winactie

Nieuws / Door Jami Leigh

Hallo iedereen!

Vanaf 22 maart 2022 gaat de Blogtour van ‘de nieuwe Wendy’ van start!
Om mijn debuut extra te vieren, organiseer ik een speciale winactie.

Het gaat als volgt:

Elke blogger krijgt 1 of 2 letter(s)
Deze letters zullen in de review geplaatst worden op de aangegeven datum van de blogtour
De letters staan op willekeurige volgorde
Met deze letters kun je de titel van deel 2 van de Lumin Kronieken spellen!
De actie loopt t/m 24 april 2022
Je kunt maar één keer een antwoord inzenden, dus… weet je het zeker?

Heb je het boek al?

Ook dan kun je meedoen en het aankoopbedrag van je boek terugwinnen! 🙂
Je hoeft dus niet te wachten tot de blogtour voorbij is als je het boek al wilt lezen.

Doe mee!

De boeken zijn binnen

Laat een reactie achter / Boek schrijven, Nieuws / Door Jami Leigh

Velen hebben de unboxing misschien op Instagram (of TikTok) al gezien, maar de boeken zijn dus inmiddels binnen! En wauw, ze zijn nog zoveel mooier dan ik me had kunnen voorstellen. Voor deze druk had ik ook een proefexemplaar in ontvangst genomen, deze lijkt nu dof en saai vergeleken met deze boeken.

Om mijn debuut extra te vieren, wilde ik dolgraag een extra (luxe) afwerking, en heb ik gekozen voor zilveren letters op de voorkant, achterkant en rug. Het geeft echt iets extra’s en ik ben blij dat ik dat heb gedaan. Ze zijn echt zo mooi!

Dromen komen uit

Al vanaf mijn 13e droom ik ervan om een boek te schrijven en uit te (laten) geven. Dat ik nu ook daadwerkelijk mijn allereerste boek in handen heb, voelt gewoon onwerkelijk. ‘Vroeger’ had ik in mijn hoofd dat een boek schrijven heel simpel was. ‘Dat doe ik wel even,’ dacht ik bij mezelf. Pas toen ik me echt op het schrijven heb gestort en veel boeken ben gaan lezen, kwam ik erachter hoe arrogant het van me was om dat te denken.

In totaal heeft het bijna 2 jaar geduurd voordat mijn boek is verschenen. Ik begon met de allereerste woorden opschrijven, rond april 2020. In november 2021 was het manuscript eindelijk klaar (na heel veel feedback te hebben verwerkt van proeflezers en herschrijven). Vlak daarna werd de drukopdracht gegeven, en nu zijn we hier… februari 2022. Nog maar een paar daagjes wachten en dan is de officiële release (22/02/’22). Het is echt een droom die uitkomt.

Over ‘de nieuwe wendy’

Voor degenen die nog niet wisten dat ik een boek heb geschreven en/of over ‘de nieuwe Wendy’ hebben gehoord:
De nieuwe Wendy is een fantasierijk avontuur geïnspireerd door Peter Pan met veel romantiek en een vleugje humor.
Voor meer informatie, of als je een kijkje wil nemen in de eerste hoofdstukken, klik dan op de knop hieronder 😉

Lees de eerste hoofdstukken

Op 22 februari zullen degenen die mijn boek hebben gepre-ordered het boek ontvangen.

Voor degenen die mijn boek al hebben besteld: enorm veel leesplezier toegewenst!

COVER REVEAL: De Nieuwe Wendy

Laat een reactie achter / Boek schrijven / Door Jami Leigh

Huh? Hebben we dit ontwerp niet al gezien?

Ja, dat kan kloppen. Van een cover reveal durf ik dan ook bijna niet te spreken. Want heel veel op facebook en instagram hebben al dergelijke versies voorbij zien komen. Toch wilde ik graag een soort ‘cover reveal’ doen, omdat dit toch echt het eindproduct betreft.

Waarom heb je meteen al de eerste versies gepost?

Uitstekende vraag! En dat is een grappig verhaal… Toen ik begon met het schrijven van De Nieuwe Wendy, wist ik helemaal nog niet of ik mijn manuscript zou opsturen naar een uitgever of het boek zelf zou gaan uitgeven. Ik neigde het meest naar de eerste optie om eerlijk te zijn. Ondanks dat ik grafisch vormgever ben van beroep, had ik nooit het idee dat ik mijn eigen boekcover zou gaan ontwerpen. Ik was bang dat ik er dan niet objectief genoeg naar zou kunnen kijken. Natuurlijk kon ik de neiging niet weerstaan om mijn verhaal op een bepaalde manier te visualiseren, al was het alleen maar bedoeld als een stimulans voor mezelf. Dus kwam ik met het eerste ontwerp.

Ik had nooit het idee dat ik mijn eigen boekcover zou gaan ontwerpen.

Engelse titel, wat doffer/paarser van kleur, lettertype met een dubbele rand (waardoor je in alle eerlijkheid meer het idee krijgt dat je ogen achteruit gaan…). Maar goed, dit was een eerste versie die ik dolgraag wilde delen met anderen. Dus zette ik hem op instagram. De reacties waren verassend positief.

De reacties waren verassend positief.

Ik ga mijn boek zelf uitgeven!

Tegen de tijd dat ik (heel bewust) de keuze had gemaakt om zelf mijn boek te gaan uitgeven, besloot ik ook dit ontwerp te gaan gebruiken (nadat ik hem heb verbeterd). Iedereen was er al zo enthousiast over, dus ik dacht: waarom een goed ontwerp weggooien? Voor het zelf uitgeven van mijn boek heb ik een uitgeverij opgericht: Jewel Books. Daar hoort natuurlijk ook een tof logo bij die op het omslag werk zal verschijnen. Dus dat heb ik gedaan!

Al met al ben ik erg trots op het eindontwerp. Wanneer ik de paperback laat drukken, heb ik ook een extra afwerking in gedachten voor een luxe uitstraling.
Dus ik zou zeggen, stay tuned 😉

Wil je niks missen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief hieronder en/of volg me op instagram.

Kort verhaal – Helemaal niets

Laat een reactie achter / Verhalen / Door Jami Leigh

Voor een schrijfwedstrijd ‘Na Corona’ heb ik dit korte verhaal van nog geen 500 woorden geschreven.
Ik heb de wedstrijd helaas niet gewonnen, maar mijn verhaal is wel beland in de shortlist!
Gekozen uit meer dan 300 inzendingen. Dat vind ik toch wel een prestatie 🙂

Vandaag kwam ik het verhaal toevallig tegen in Google docs, en ik dacht: waarom zou ik het niet met jullie delen?
Dus bij deze!

P.S. You can read the ENGLISH version here on Wattpad.