Jami Leigh

Kort verhaal – Helemaal niets

Voor een schrijfwedstrijd ‘Na Corona’ heb ik dit korte verhaal van nog geen 500 woorden geschreven.
Ik heb de wedstrijd helaas niet gewonnen, maar mijn verhaal is wel beland in de shortlist
Gekozen uit meer dan 300 inzendingen. Dat vind ik toch wel een prestatie 🙂

Vandaag kwam ik het verhaal toevallig tegen in Google docs, en ik dacht: waarom zou ik het niet met jullie delen?
Dus bij deze!

P.S. You can read the ENGLISH version here on Wattpad.


Kort verhaal – Helemaal niets Meer lezen »

De vloek van Perfectionisme

Soms lijkt de titelsong van Pokémon wel op mijn lijf geschreven:

I wanna be the very best, like no one ever was.

Het schoolleven

Dat gevoel begon al heel vroeg in mijn leven. Op de basisschool was het hoogste cijfer wat je kon halen een 8. Ik háátte het dat ik niet op élk vak een 8 kon halen, maar dat er ook een paar 7,5’s tussen zaten. En ik had persoonlijk echt pas gefaald als ik een 7 had gehaald, of – God verhoedde – láger dan een 7. Wat volgens mij trouwens nooit is gebeurd, dan had ik het me vast herinnerd.

Op de middelbare school kwam ik op het VWO terecht. Daar leerde ik tevreden te zijn met een zesje (de zesjes-cultuur had me al gauw in zijn greep.) Want hoewel ik het liefst de béste ben, is de harde realiteit dat dat ten eerste nooit gaat lukken, en ik ten tweede echt vreselijk lui ben. Why even try? In plaats daarvan probeerde ik de beste te zijn in iets wat me meer boeide dan wiskunde of geschiedenis. Engels of tekenen bijvoorbeeld. Mijn absolute favoriete vakken destijds. Soms lukte dat, soms niet. In ieder geval voor een korte poos, totdat ik in klas 3 kwam en mijn wereldje steeds groter en groter werd – en zo ook mijn ‘competitie’.

Na het VWO heb ik bewust gekozen om een Mbo-opleiding te volgen; Mediavormgeving. Vaardigheden waar naar mijn idee vooral praktijk en een beetje talent voor nodig is, en niet zozeer de theorie. Want hoewel ik op zich best theoretisch ben ingesteld, ben ik vooral gek op de praktijk (zeker op het creatieve vlak). Lekker bezig zijn, lekker dóén in plaats van altijd alleen maar dénken. Tijdens mijn opleiding ben ik met mijn man een webshop gestart in bruidsmode – wat we zo’n 4 of 5 jaar hebben gerund – en heb ik ook mijn eigen reclamebureau (Xless Design) opgericht. Dit waren onder andere factoren waarom mijn docenten me hadden genomineerd voor Campus-topper (beste leerling van de school). Wat ik trouwens ook ben geworden.

Yes, ik ben eindelijk de beste!

Daarmee werd ik automatisch genomineerd voor de Noorderpoort Jaarprijs samen met 12 andere leerlingen. Gekozen uit 30.000 leerlingen. Best een prestatie, al zeg ik het zelf. Die heb ik helaas niet gewonnen, en ja, tot op deze dag ben ik stiekem nog steeds jaloers op degene die toen wél de Noorderpoort Jaarprijs in handen gedrukt kreeg.

Eigen bedrijf

De jaren dat ik een eigen bedrijf heb gerund waren zowel leerzaam, als een marteling. Ik heb genoeg zelfvertrouwen om te zeggen dat er veel dingen zijn waar ik goed in ben, maar als er iets is wat blijkt waar ik níét goed in ben… dan is het wel acquisitie. Aka; je producten of diensten verkopen. Met veel vallen en opstaan – en nog meer vallen – ben ik op het punt beland dat ik het een beetje heb opgegeven. Niet mijn bedrijf, niet mijn vaardigheden als grafisch vormgever of webdesigner… maar wel het alsmaar adverteren en gefaalde verkooppogingen. Krijg ik een opdracht binnen, dan is dat mooi. En anders maar niet. Door mezelf jarenlang te pushen om iets te doen waar ik niet goed in ben – en ook niet leuk vind – raakte ik langzaam in een depressie. Ik verloor zelfs het plezier in ontwerpen. En programmeren (want ja, dat kan ik dus ook)? Gatver. Dat kwam me echt de neusgaten uit. Ik heb een hele lange tijd gewerkt aan een gigantisch project wat ik nóóit in mijn leven – in mijn eentje – perfect zal gaan krijgen. Dus ik ben er na veel bloed, zweet, tranen en andere zooi, mee gestopt. Dat was voor mij echt de beste beslissing die ik heb gemaakt sinds tijden.

Door mezelf jarenlang te pushen om iets te doen waar ik niet goed in ben – en ook niet leuk vind – raakte ik langzaam in een depressie.

Ik wil schrijven, schrijven, schrijven

Sinds mijn oma – die ik echt heb beschouwd als mijn tweede moeder – is overleden, ben ik me steeds meer gaan verdiepen in schrijven. (Zij was trouwens een fervent lezer en ik baal dat ik dit hele proces niet met haar kan delen, maar dat terzijde…) Een boek schrijven is sinds mijn dertiende al een grote droom van mij. Een droom die ik nooit serieus heb genomen, of als reëel heb bezien. Maar hier zijn we nu dan. Op het moment dat ik dit blogartikel schrijf, ben ik hard bezig met versie 4 van ‘de Nieuwe Wendy’ wat sowieso mijn eerste uitgegeven boek gaat worden. Dat moet. Daar dwing ik mezelf toe. Want dat is precies waar dit hele artikel over gaat… Ik ben bang, omdat ik zo vreselijk perfectionistisch ben.

Er zijn momenten dat ik naar mijn eigen werk kijk en dan bij mezelf denk: wauw, dit is niet slecht, Jami. Zeker niet. Dit kan jij! Dit wordt alleen maar beter.

En dan… tijdens het lezen van de feedback van mijn proeflezers, tijdens het herschrijven, sluipen er nare gedachten bij me naar binnen. Van die irritante stemmetjes die me de typische vragen stellen waar iedere auteur op een bepaald punt in zijn/haar carrière aan denkt, zoals:

  • Is het wel goed genoeg?
  • Wat als je allemaal negatieve reviews ontvangt?
  • Of nog erger: wat als niemand je boek wil lezen?
  • Wat als er fouten in staan?
  • Wat als je hele plot nergens op slaat?
  • Of mensen je personages stom vinden?
  • Of dat je zelfs iemand beledigd met iets! Heb ik iets beledigends geschreven? Gaan mensen me haten om iets wat ik zonder kwade intenties heb geschreven?

En dan nog een aantal verwoestende gedachten, waarvan het me niet altijd lukt om ze de kop in te drukken:

  • Misschien kun je het maar beter opgeven…
  • Je gaat echt geen award winnen hiermee.
  • Je gaat hier niet de beste in zijn.
  • Ha, de beste… misschien kom je nog niet eens in de buurt van ‘middelmatig’.
  • Het kan mensen niet schelen wie je bent,
  • wat je doet,
  • wat je schrijft.
  • En als dat wél zo is… heb je misschien iets verkeerds gedaan.

Gelukkig kan ik 9 van de 10 keer mezelf ervan overtuigen dat iets niet perfect hoeft te zijn, en dat wat ik schrijf of maak of wat dan ook, goed genoeg is. En dat goed genoeg… de perfecte instelling is als je iets wil bereiken. Want ook de boeken die ik bewonder ontvangen slechte reviews, terwijl ze in mijn ogen perfect geschreven zijn. Dus waarom ben ik soms dan zo hard voor mezelf? Daar heb ik maar één antwoord op, eentje die in mijn hoofd klinkt als de perfecte titel voor een zelfhulpboek:

De Vloek van Perfectionisme.

De vloek van Perfectionisme Meer lezen »

Uitgevers hebben mijn manuscript niet gezien

Geen enkele uitgever heeft mijn manuscript van ‘de Nieuwe Wendy’ gezien.

Dat komt niet omdat het op de zogenaamde slush pile is beland. Ook niet omdat de uitgevers het over het hoofd hebben gezien wegens de extreme drukte tijdens de Corona crisis. Nee, ondanks mijn onuitputbare nieuwsgierigheid wat een uitgever van mijn verhaal zou vinden, heb ik bewust ervoor gekozen mijn manuscript niet op te sturen. Het idee van mijn boek uitgeven in eigen beheer spookte al een tijdje door mijn hoofd. Waarom ik hier bewust voor heb gekozen? Dat leg ik je met alle liefde uit.

Even over zelf uitgeven…

Er heerst een bepaald stigma als het op self-publishers aankomt. Je bent onderstaande vooroordelen – die al dan niet terecht zijn – vast wel eens tegen gekomen, zoals:

  • Het verhaal/manuscript was niet goed genoeg voor een uitgever
  • De kwaliteit van een zelf uitgegeven boek is slecht

Zelf een boek uitgeven is niet makkelijk.

Zelf uitgegeven boeken hebben in de regel een slechte reputatie. Helaas ben ik het daar 9 van de 10 keer mee eens. Als de inhoud van het boek al goed is – wat zelden het geval is – dan is het boekcover ontwerp vaak onaantrekkelijk om te zien. Zelfs áls iemand op beide punten weet te slagen, laat er vaak wel wat te wensen over als het gaat om marketing en promotie, wat zeker geen onbelangrijk onderdeel is van uitgeven! O ja, en heb ik het al gehad over het budget van minimaal €2000,- dat je er toch echt wel in moet steken om het selfpublishen goed te kunnen aanpakken?

Mag het duidelijk zijn: zelf een boek uitgeven is niet makkelijk. Er komt ontzettend veel bij kijken als je het góéd wil doen. Daarom ben ik ook van mening dat zelf uitgeven beter een bewuste keuze van iemand is, en niet een laatste redmiddel omdat je al bij tig uitgevers bent afgewezen. Ja, het zijn de grootste auteurs overkomen (J.K. Rowling, Stephen King), maar soms is er een goede reden waarom je manuscript wordt afgewezen. Wees er in ieder geval van bewust wat de uitdagingen zijn om het zelf te doen én als auteur ook nog een beetje succes te hebben. Want gelezen worden is vaak de droom, toch?

Dat een verhaal of manuscript niet uitgeef-waardig is omdat je bent afgewezen is overigens wat kort door de bocht. Soms schrijft iemand bijvoorbeeld in een (onpopulair) genre, waarbij een uitgever niet weet hoe ze het op de markt moeten brengen of denkt dat het niet winstgevend zal zijn. Een uitgeverij is ten slotte een bedrijf en als bedrijf wil je winst maken. Heel logisch. Dit zou een goede reden kunnen zijn waarom iemand er (uiteindelijk) voor kiest om het boek zelf uit te geven.

Ik ben er van overtuigd dat als je elk aspect van uitgeven goed aanpakt, de kwaliteit niet onder hoeft te doen voor een uitgever. Hoe vaak ik wel niet fouten tegen kom in boeken van grote uitgevers is ook lachwekkend – te bedenken dat die minimaal één ervaren redacteur in dienst hebben. Maar hé, perfectie bestaat niet. Ik ben ook niet perfect, en mijn boek zal ook niet perfect zijn. Dus ik vergeef het ze. Misschien toont het alleen maar aan hoe moeilijk een boek schrijven feitelijk is.

Als je elk aspect van uitgeven goed aanpakt, hoeft de kwaliteit niet onder te doen voor een (grote) uitgever.

Dus… waarom wil ik mijn boek zelf uitgeven?

Voor mij is het de logische keuze. Mijn redenen in het kort:

  • Ik heb 8+ jaar ervaring in…
    • Webdesign
    • Grafische vormgeving
    • (Online) marketing
    • Ondernemen
  • Niemand zal meer tijd aan de marketing van mijn boek besteden dan ikzelf
  • Afgezien van de reputatie, heeft een grote uitgever mij (als debutant!) niets te bieden wat ik zelf niet kan
  • Het is een misvatting dat uitgevers de marketing van je boek volledig uit handen nemen en je zelf niets hoeft te doen
  • 10% commissie per boek na jaren te hebben gewerkt aan mijn boek? Mijn ondernemersgeest schreeuwt: slechte deal.
  • (Creatieve) vrijheid!

Ondanks bovengenoemde redenen heb ik wel serieus overwogen om mijn manuscript uit te laten geven door een van de grotere uitgevers (nee, niet de kleine). Want begrijp me niet verkeerd: ik denk oprecht dat veel schrijvers er baat bij hebben om bij een uitgever te zitten. Dat meen ik echt. Nee, serieus, ik kan niet genoeg benadrukken dat ik ondanks mijn keuze NIET tegen uitgevers ben. In veel gevallen zal ik het iemand zelfs aanraden!

Ik heb overwogen mijn manuscript naar de grote uitgevers te sturen.

Maar juist ómdat ik al jaren een eigen bedrijf run, weet ik precies hoe het bedrijfsleven in elkaar steekt. Er is geen budget voor debutanten. Geen hoge in ieder geval. Natuurlijk zullen ze er tijd en moeite in steken – de uitgever wil ook op je boek verdienen. Op zijn minst de kosten eruit halen. Mocht je toevallig de nieuwe [vul beroemde auteursnaam in] zijn, dan is dat helemaal mooi meegenomen! Maar tot die tijd… ben je toch echt op jezelf aangewezen. Ja, ze zullen een prachtige boekcover voor je laten ontwerpen. Een redacteur door je manuscript laten gaan, die jij een aantal keren moet herschrijven (daar ontkom je sowieso niet aan!). En bezig gaan met de marketing en promotie van je boek. Althans, een deel. De ene uitgever zal wat meer tijd/geld besteden dan de ander. Dat dat verschilt per uitgever is me zeker niet ontgaan. Maar bovenal, ben jij de beste promotie voor je eigen boek en zal niemand meer liefde ervoor hebben dan jijzelf. O, en mocht je toevallig een bestseller in Nederland hebben geschreven, dan is wat jij verdient als schrijver – je weet wel, degene die de meeste tijd erin heeft gestoken? – bar weinig. (Wat gerekend wordt onder een bestseller is trouwens ook een breed begrip hier in Nederland. Lees dit artikel op Hebban.)

Nou ja, oké. Het is algemeen bekend natuurlijk dat (de meeste) schrijvers nooit rijk zullen worden. Dat geeft ook niet. Dat is ook niet míjn doel. Wat ik wel super tof zou vinden is als ik er mijn ‘brood’ mee zou kunnen verdienen! Maar ook dát is een moeizame weg om te bewandelen. Dat je slechts 10% van je boeken overhoudt bij een uitgever helpt dan natuurlijk niet echt mee. Toch begrijp ik ze wel, neem ik het ze niet kwalijk, en zou het zelf ook doen! Anders ben je als uitgever heel snel failliet.

Zucht. Wat een tegenstrijdigheden hè?

Al het technische en economische gebrabbel ter zijde… Ik schrijf omdat het me gelukkig maakt. Niet omdat ik verwacht veel geld te verdienen, of zelfs mijn zinnen erop zet. Geloof me, iedereen verdient aan je boek, behalve jijzelf :’) Dat bekent niet dat ik niet mag dromen toch? Gewoon een simpel bestaan onderhouden door te doen wat me gelukkig maakt… wat een heerlijk idee!

Ik schrijf omdat het me gelukkig maakt.

In de tussentijd geniet ik volop van alle (creatieve) vrijheden die ik heb als selfpubber. Ondanks alles wat ik in dit artikel heb gezegd, ben ik écht ontzettend enthousiast om zelf mijn boek uit te geven. Momenteel heb ik een superleuk ‘team’ samengesteld van kritische proeflezers die door mijn verhaal heen gaan, waar ik ook zo dankbaar voor ben! En het idee dat mensen mijn boek(en) zullen lezen, is een droom op zich.

Uitgevers hebben mijn manuscript niet gezien Meer lezen »

Auteurswebsite: check!

Yes, dat klopt! Mijn auteurswebsite is nu officieel online.

Als webdesigner kon ik het natuurlijk niet laten om mijn eigen auteruswebsite op te zetten. Zeker omdat ik van plan ben mijn boek zelf uit te geven, is een website een belangrijk kanaal om in contact te komen met mijn (toekomstige) lezers. Daar hoort ook een schitterend – al zeg ik het zelf – auteurslogo bij. Wat is een auteurslogo? Daar wil ik binnenkort een artikel over wijden. Hou dus mijn website of instagram in de gaten, of schrijf je in voor de nieuwsbrief 🙂

Het is je vast niet ontgaan: nomenteel ben ik hard bezig met het (her)schrijven van de Nieuwe Wendy. Mijn soon-to-be eerste boek. In de (nabije) toekomst ga ik de eerste paar hoofdstukken op deze website plaatsen. Wil je dit niet missen? Je raad het al… Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief. Ik beloof je dat ik je niet zal spammen (met onzin). Daar hou ik zelf namelijk ook niet van.

O ja, had ik al gezegd dat je deze website ook zo nu en dan in de gaten kan houden?

It’s so pretty. JUST LOOK AT IT. 💙

Auteurswebsite: check! Meer lezen »

Winkelwagen