Overig

De zwarte zeemeermin

Grote kans dat je nu inmiddels wel de Disney heisa over Halle Bailey hebt meegekregen wat De kleine zeemeermin remake betreft. Ariël was wit, dus mensen willen een witte zeemeermin zien in de remake. Oké. Deze blog gaat niet verder op deze discussie in. Simpelweg, omdat ik het helemaal prima vind dat ze Halle Bailey hebben gecast als de kleine zeemeermin, maar ik het ook prima had gevonden als het iemand anders was geweest – zwart, wit of een ander kleurtje, ik accepteer iedereen.

Waar ik het wél mee eens ben is dat een zwarte zeemeermin haar eigen verhaal verdient. In De nieuwe Wendy komt ook een zeemeermin voor; Morysa. Vanaf het begin dat ik Morysa omschreef, had ze altijd al een diepe, chocolade kleurige huid, violette ogen en staart, en onnatuurlijk rood haar dat ook wel eens wordt vergeleken met de kleur van aardbeien. Oftewel, “mijn” zeemeermin, Morysa, is een personage van kleur. Daar heb ik niet eens heel diep over nagedacht, ze was gewoon tijdens het schrijfproces zo ontstaan. Ze heeft een pittig karakter, laat anderen niet gauw toe in haar leven en vindt het heerlijk om Sula (1 van de hoofdpersonages) te plagen en stelt zich als zogenaamde liefdesrivaal op als het om kapitein Ax gaat, die ze trouw overal heen volgt.

In zowel De nieuwe Wendy als De verloren Wendy, speelt ze een bijrol, maar in mijn achterhoofd krijgt Morysa (ooit) haar eigen verhaal. Haar eigen little mermaid retelling. Wat mij betreft zie ik helemaal geen kleur – en dat is niet omdat ik kleurenblind ben, au contraire. Ik vind gewoon niet dat een huidskleur heel belangrijk is om op te letten. Ik vind de persoon erachter veel belangrijker! Dus nogmaals: het is geen onverschilligheid, dit is ook niet beledigend bedoeld en ik hoop dat het ook niet zo wordt opgevat. Dat we allemaal verschillend zijn qua uiterlijk, persoonlijkheden en interesses, maakt de wereld juist interessant en kleurrijk 💙

En o ja, ik ga de Disney remake hoe dan ook zien 😋

P.S. De art die ik gebruik hebt is gemaakt door Sonia Matas en alle credits gaan daarheen. Ik heb de afbeelding simpelweg bewerkt in photoshop om te illustreren hoe ik Morysa voor me zie.

De zwarte zeemeermin Meer lezen »

Soulsearching: begin van mijn schrijfreis

Vandaag heb ik een beetje aan soulsearching gedaan. Ik weet dat ik al een lange tijd de droom heb om een boek te schrijven, en dat ik het in mijn tienertijd al heerlijk vond om verhalen te bedenken en te schrijven, máár… sinds wanneer precies?

toch niet vanaf mijn dertiende?

Terwijl ik bezig ben met een nieuw platform op te zetten (SchrijfAmbitie, waar ik schrijfcursussen, coaching en manuscript beoordeling wil aanbieden) en daarvoor webteksten moet bedenken, begon ik me ineens af te vragen: wanneer is mijn schrijfdroom eigenlijk gestart? Hoe ben ik geworden wie ik nu ben (op dit gebied dan) en waardoor ontstond die droom? In mijn biografie (of dat nou op mijn website is of op andere plekken) zet ik altijd neer dat mijn droom om te schrijven ontstond op mijn dertiende. En daar was ik tot nu toe ook heilig van overtuigd. Hooguit veertien, toch? Maar nu ik oude documenten en schriften erbij heb gepakt… Wijst alles erop dat mijn droom ‘pas’ ontstond toen ik vijftien was, in 2010.

Oeps. Heb ik nu dus gewoon per ongeluk gelogen al die tijd? Voor mijn gevoel loop ik namelijk dus al veel langer met het idee van een schrijver worden rond. Hoog tijd om dat stukje op mijn ‘over Jami’ pagina maar eens aan te passen dan…

leuk gevonden! (kan wel door de grond zakken)

Oké, tijdens mijn zogenaamde soulsearching heb ik wel leuke (en voor mij persoonlijk; belangrijke) dingen terug gevonden. Dingen als… inspiratie momentjes die ik heb neergepend. Tekeningen. Verhalen. Ideeën.

Ik had een thriller auteur kunnen zijn.

Al is het enigszins schaamtelijk om terug te lezen, ik wil toch wel graag wat ik gevonden heb met jullie delen. Tijdens mijn zoektocht kwam ik er ook achter dat mijn verhalen en ideeën van nature helemaal niet zo sprookjesachtig en Fantasy-like waren. En dat wist ik eigenlijk nog wél, want slechts een paar jaar geleden schreef ik uiteindelijk een (verschrikkelijke) eerste versie van mijn verhaal af dat ik al sinds mijn vijftiende (blijkbaar) bij me draag.

Een verhaal die destijds de titel kreeg “Murder to Survive”, en later was gewijzigd naar “E.A.S. – Far from home” (ja allemaal Engelse titels, bekt gewoon lekkerder). Wat in het kort erop neerkwam dat Jillian (16) in een dystopische wereld wordt ontvoerd (door omstandigheden uiteraard) en zo een geheime organisatie binnenrolt. Ik wilde er ook een romance in verwerken tussen Jillian en haar ontvoerder (Stockholm Syndrome), waarvan ik nu weet dat dit onder het dark romance genre zou vallen haha. Maar in de basis zou het een thriller worden. Ja, dat klopt. Ik had een thriller auteur kunnen zijn. (En dat kan natuurlijk altijd nog.)

Mijn eerste verhaal idee kwam door een droom (die ik heb opgeschreven, omdat jongere-ikke ervan overtuigd was dat oudere-ikke dat wel handig zou vinden — en ze had gelijk!). Vanaf dat moment heb ik mezelf altijd voorgenomen om ELK IDEE op te schrijven ergens. Hetzij digitaal of op een kladpapiertje. Maar genoeg gepraat… dit was het idee (en bijbehorende, fantastische tekeningen):

Soulsearching: begin van mijn schrijfreis Meer lezen »

Winkelwagen