Vandaag heb ik een beetje aan soulsearching gedaan. Ik weet dat ik al een lange tijd de droom heb om een boek te schrijven, en dat ik het in mijn tienertijd al heerlijk vond om verhalen te bedenken en te schrijven, máár… sinds wanneer precies?
toch niet vanaf mijn dertiende?
Terwijl ik bezig ben met een nieuw platform op te zetten (SchrijfAmbitie, waar ik schrijfcursussen, coaching en manuscript beoordeling wil aanbieden) en daarvoor webteksten moet bedenken, begon ik me ineens af te vragen: wanneer is mijn schrijfdroom eigenlijk gestart? Hoe ben ik geworden wie ik nu ben (op dit gebied dan) en waardoor ontstond die droom? In mijn biografie (of dat nou op mijn website is of op andere plekken) zet ik altijd neer dat mijn droom om te schrijven ontstond op mijn dertiende. En daar was ik tot nu toe ook heilig van overtuigd. Hooguit veertien, toch? Maar nu ik oude documenten en schriften erbij heb gepakt… Wijst alles erop dat mijn droom ‘pas’ ontstond toen ik vijftien was, in 2010.
Oeps. Heb ik nu dus gewoon per ongeluk gelogen al die tijd? Voor mijn gevoel loop ik namelijk dus al veel langer met het idee van een schrijver worden rond. Hoog tijd om dat stukje op mijn ‘over Jami’ pagina maar eens aan te passen dan…
leuk gevonden! (kan wel door de grond zakken)
Oké, tijdens mijn zogenaamde soulsearching heb ik wel leuke (en voor mij persoonlijk; belangrijke) dingen terug gevonden. Dingen als… inspiratie momentjes die ik heb neergepend. Tekeningen. Verhalen. Ideeën.
Ik had een thriller auteur kunnen zijn.
Al is het enigszins schaamtelijk om terug te lezen, ik wil toch wel graag wat ik gevonden heb met jullie delen. Tijdens mijn zoektocht kwam ik er ook achter dat mijn verhalen en ideeën van nature helemaal niet zo sprookjesachtig en Fantasy-like waren. En dat wist ik eigenlijk nog wél, want slechts een paar jaar geleden schreef ik uiteindelijk een (verschrikkelijke) eerste versie van mijn verhaal af dat ik al sinds mijn vijftiende (blijkbaar) bij me draag.
Een verhaal die destijds de titel kreeg “Murder to Survive”, en later was gewijzigd naar “E.A.S. – Far from home” (ja allemaal Engelse titels, bekt gewoon lekkerder). Wat in het kort erop neerkwam dat Jillian (16) in een dystopische wereld wordt ontvoerd (door omstandigheden uiteraard) en zo een geheime organisatie binnenrolt. Ik wilde er ook een romance in verwerken tussen Jillian en haar ontvoerder (Stockholm Syndrome), waarvan ik nu weet dat dit onder het dark romance genre zou vallen haha. Maar in de basis zou het een thriller worden. Ja, dat klopt. Ik had een thriller auteur kunnen zijn. (En dat kan natuurlijk altijd nog.)
Mijn eerste verhaal idee kwam door een droom (die ik heb opgeschreven, omdat jongere-ikke ervan overtuigd was dat oudere-ikke dat wel handig zou vinden — en ze had gelijk!). Vanaf dat moment heb ik mezelf altijd voorgenomen om ELK IDEE op te schrijven ergens. Hetzij digitaal of op een kladpapiertje. Maar genoeg gepraat… dit was het idee (en bijbehorende, fantastische tekeningen):
